Water
Waarom neem ik dit onderwerp voor een artikel?
Omdat dit topic onderschat wordt bij veel duivenliefhebbers. Water is de basis, de hoofcomponent van het lichaam en is de drager van de meeste stoffen. De kwaliteit van het drinkwater en de hydratatietoestand van de atleet/duif zijn van het grootste belang. Een tijd geleden was ik op een voordracht van sportgeneeskunde. Het eerste en belangrijkste onderwerp van die avond was water (naast eiwit, koolhydraten, creatine en verboden stoffen). Heel vaak wordt bij slechte prestaties van atleten de kwaliteit van het water over het hoofd gezien. Misschien verbazend, maar vaak zijn die slechte prestaties te wijten aan een slechte waterkwaliteit. Als die atleten dan een tijdje mineraalwater drinken, verbeteren hun prestaties.
Natuurlijk gaat het bij ons over duiven en zou het veel te veel kosten om al die duiven mineraalwater te gaan geven. Het grootste van de liefhebbers zou geruïneerd zijn voor het seizoen. Toch is het van belang om de waterkwaliteit wat meer onder de loupe te nemen. Dit is zeker het geval in agrarische gebieden waar de nitraat- en nitrietconcentraties soms hoog kunnen oplopen. Het is relatief recent een groot probleem geworden op vee- en vooral varkensbedrijven waar men putwater aan de dieren gaf. Men zag onverklaarbare terugkomende sterfte op deze bedrijven. De varkens gingen dood door het drinken van door hun eigen mest gecontamineerd water.
Als men weet dat in het grootste deel van België het oppervlaktewater niet meer drinkbaar is en op sommige plaatsen zelfs regelrecht toxisch kan zijn, begrijpt men de implicatie dat dit kan hebben op onze duiven. Daarom loont het wel eens de moeite om te overwegen welk water goed is en wat men eraan kan doen. Dit is van het grootste belang als de duiven putwater krijgen. Het is best om dit water eens te laten analyseren. Normaal gezien in onze streken is dit water van uitermate slechte kwaliteit. In België is dit zeer slecht –in het onderzoek van unesco had België de slechtste waterkwaliteit-, in Nederland valt dit nogal mee. Toch is de situatie reeds aan het verbeteren. Er beginnen terug al wat vissen te leven in de belgische rivieren (wat niet het geval was in de jaren 90, men kon er trouwens ook niet in zwemmen) en dit omwille van enkele inspanningen vanwege de overheid.
Wij hebben ooit eens zelf 2 stalen laten controleren. Het ene was rechtstreeks van ons putwater en het andere was door een gewone filter gegaan. Beide stalen werden ondrinkbaar verklaard door een te hoog gehalte aan zowel nitrietverbindingen als bacteriën! We hebben dan later een filter gebaseerd op reverse osmose, laten installeren vooral voor onszelf en ook voor onze duiven. De resultaten verbeterden ogenblikkelijk!
Stadswater is goed, niet super (het wordt afgeraden aan atleten), maar goed. De resultaten van onze duiven worden er blijkbaar weinig door beïnvloed.
De kwaliteit van water hangt af van verschillende parameters zoals bacteriële contaminatie, pH, verschillende chemische componenten (ammoniak, nitraat, nitriet, zout, chloride, sulfaat, hardheid, ijzer). Nota bene, ijzer kan in té grote hoeveelheden dus inderdaad toxisch zijn. Sommige duivenliefhebbers vertellen om een nagel of spijker in het drinkwater te gooien om de duiven meer ijzer toe te dienen. Dit heeft al helemaal geen effect omdat dit geoxideerd ijzer totaal niet geresobeerd wordt (enkel Fe2+ wordt geresorbeerd).
De bacteriële contaminatie kan eventueel tegengegaan worden door preparaten op basis van chloor toe te dienen aan het drinkwater. Er zijn zelfs liefhebbers die een klein scheutje javel (bleekwater) in het drinkwater doen. Het nut ervan ligt in het elimineren van bacteriële contaminatie.
Een ander belangrijk punt is dit van de hydratatietoestand na inspanning. Dit is beter gekend bij duivenmelkers en wordt ook beter aangepakt. Het is van het grootste belang om de hydratatietoestand na de vlucht zo snel mogelijk terug op peil te brengen om de recuperatie snel te doen verlopen. Een slechte hydratatie bij thuiskomst kan tot een langdurig schade van weefsels leiden omdat de duif zich dan een tijdje in een hypovolemie-toestand bevindt. In erge gevallen van veel vocht- of bloedverlies noemt men dit shock. Dit is o.a. gekenmerkt door een mindere uitscheiding van afvalstoffen in de nier en tot ophoping van deze stoffen in het bloed. Ook ontvangen de weefsels niet voldoende zuurstof. Een cascade van gebeurtenissen zorgt dan voor een landurige beschadiging van weefsels zoals de spieren. Het duurt dan een hele tijd totdat de normale toestand terug hersteld kan worden.
Dit is de reden dat het toedienen van electrolieten bij thuiskomst zo belangrijk is. Door aantrekken van water uit de weefsels naar het bloed, wordt het bloedvolume snel terug hersteld waardoor de nierwerking goed is en zuurstof efficiënt getransporteerd wordt. Het is van belang om na het toedienen van de electrolieten ook genoeg water (zonder electrolieten) te blijven geven om de volledige hydratatietoestand te herstellen. Daarom is het goed dat de duiven onmiddellijk bij thuiskomst electrolieten krijgen (het eerste wat ze drinken) en daarna gewoon water. Op die manier herstellen de duiven het snelst van de geleverde inspanning.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire